Leerkracht Wouter leest voor aan tieners
Voorleesbuddy’s zijn onmisbaar. Want wat zijn we zonder de vele ouders, leerkrachten, kinderbegeleiders, vrijwilligers en vrienden die hun liefde voor het lezen delen? In deze reeks vertellen enkele buddy’s over hun drijfveren, de mooie verhalen die ze tegenkomen en de sterke band die voorlezen smeedt. Deze aflevering: Wouter Vanderstraeten, Leerkracht Nederlands in Tienerschool Vonk in Hoeilaart.
‘Voorlezen is voor mij begonnen nog voordat ik voor de klas stond. Zodra mijn kinderen geboren werden, las ik hen elke avond voor. Onze jongste is nu twaalf, maar nog steeds houden we dat moment in ere. Het is ons dagelijkse rustpunt, twintig minuten waarin wij twee samen verdwijnen in een verhaal - momenteel is dat The Lord of the Rings. Ik geniet er minstens evenveel van als hij. Zelf ben ik als kind weinig voorgelezen; mijn babysit deed het af en toe en dat vond ik heerlijk. Via mijn eigen kinderen heb ik de kracht van zo’n voorleesmoment ontdekt.’
‘Omdat ik merkte wat voorlezen teweegbrengt, begon ik het ook in mijn lespraktijk te gebruiken. Ik vroeg me eerlijk gezegd wel af of pubers zaten te wachten op een voorleesmoment, zeker toen ik nog lesgaf in het vierde middelbaar. Maar ik merkte dat voorlezen precies datgene biedt waar jongeren nood aan hebben: even aan niets anders moeten denken, gewoon luisteren, eventueel je ogen sluiten en je laten meevoeren door een verhaal.’
“De leerlingen moeten even aan niets anders denken, gewoon luisteren en zich laten meevoeren door een verhaal.”
Kortverhaal
‘Vier jaar geleden zijn we met een klein team gestart met Tienerschool Vonk in Hoeilaart, een school voor de eerste graad. Ik stel mijn eigen cursus samen en de eerste acht weken staan in het teken van het kortverhaal. Die lees ik vaak voor. Hoe lang een voorleesmoment duurt, hangt af van de tekst. Soms is het een fragment van vijf minuten, soms doe ik een halfuur over een verhaal van tien pagina’s. Ik doe ook mijn best om met inleving voor te lezen, af te wisselen qua volume, pauzes te houden en hen zo mee te trekken. Natuurlijk merk je dat de aandacht vasthouden soms een uitdaging is, maar elk jaar opnieuw ben ik verrast door hoe fijn 13- en 14-jarigen het vinden om naar verhalen te luisteren.’
“Sommige leerlingen, zeker twijfelaars die niet overtuigd zijn dat lezen “iets voor hen is”, raken via voorlezen meer geïnteresseerd in boeken.”
‘In evaluaties van het vak Nederlands komt ook altijd naar boven dat ze de voorleesmomenten appreciëren. Sommige leerlingen, zeker twijfelaars die niet overtuigd zijn dat lezen “iets voor hen is”, raken via voorlezen ook meer geïnteresseerd in boeken. Zo hebben we onlangs een boek gelezen uit de reeks over dezelfde vriendengroep van schrijfster Astrid Sercu. Dat zijn toegankelijke boeken met korte hoofdstukken en herkenbare personages. Ik heb de eerste drie hoofdstukken voorgelezen en daarna moesten ze thuis zelfstandig verder lezen. Enkele weken later komen ze dan trots zeggen: “Ik heb het hele boek uitgelezen!” Voor sommigen is dat een echte overwinning.’
Zoektocht
‘Ook poëzie krijgt een plek. Ik begin de week regelmatig met een gedicht voor te lezen en na Nieuwjaar is er een module “Poëzie”. Elk jaar zijn er enkele leerlingen die op voorhand denken dat het niet hun ding is, maar door een gedicht meerdere keren voor te lezen en accenten te leggen, zie je iets verschuiven. Als we het nadien bespreken, vinden ze het toch “niet zo slecht”. Ze vinden het ook wel grappig dat ik me laat gaan en wat toneel probeer te spelen, alsof ik totaal overdonderd ben door de beeldspraak in de gedichten. Ik geef dan ook het vak Woord. Ook daar komt voorlezen aan bod. De leerlingen krijgen de opdracht om zelf een kortverhaal te schrijven en dat voor te dragen aan elkaar.’
‘Voorlezen is een zoektocht, maar wel een superwaardevolle, want het laat de jongeren voelen wat taal kan doen. Ik vind het belangrijk dat ze merken dat ook leerkrachten graag lezen, al is dat natuurlijk niet voor iedereen even vanzelfsprekend. Mijn vrouw staat in het lager onderwijs en voor haar werkt voorlezen bijvoorbeeld minder vlot. Maar misschien zijn er ouders of collega’s die het wél graag doen. Als je onzeker bent, vraag dan eens of anderen willen komen voorlezen. Iedereen heeft zijn talenten. En vaak is het vooral een kwestie van durven te beginnen.’
REEKS: Voorleesbuddy's
Voorleesbuddy’s zijn onmisbaar. Want wat zijn we zonder de vele ouders, leerkrachten, kinderbegeleiders, vrijwilligers en vrienden die hun liefde voor het lezen delen? In deze reeks vertellen enkele buddy’s over hun drijfveren, de mooie verhalen die ze tegenkomen en de sterke band die voorlezen smeedt.
