De leeswereld van Timon Verbeeck
'Lezen is denken met andermans hoofd’, zei Schopenhauer. Maar wat zoeken we in dat andere hoofd? Is het rust, verstrooiing, kennis? Dit is Leeswereld, een interviewreeks over de rol van lezen, over schoonheid, over taal. Deze aflevering: Timon Verbeeck, online videomaker.
door Matthias M.R. Declercq
‘Moord in de Oriënt-Expres!’, zegt Timon Verbeeck. ‘Wat een topverhaal. Het is spannend, entertainend en het plot ontwikkelt zich snel: mijn ideale leescombo.’ Het is een van de bekendste romans ter wereld, geschreven door een vrouw die met meer dan drie miljard verkochte boeken een van de meest succesvolle auteurs uit de geschiedenis is geworden: Agatha Christie. De Britse schreef tachtig detectives, meer dan tweehonderd kortverhalen, net geen twintig toneelstukken en bracht ook zes romans uit onder de naam Mary Westmacott. Altijd denk je aan Hercule Poirot, die aan boord van de gestrande Oriënt-Expres de moord onderzoekt op een passagier.
Niet het woord ‘entertainend’ is van belang in Timons uitspraak over het boek, wel ‘ontwikkelt zich snel’. Het is toepasbaar op al wat de jongeman zelf doet. Timon is een online videomaker, bekend van YouTube en TikTok, waar hij met meer dan een miljoen volgers de aandacht van kinderen en tieners capteert. Online ontwikkelde de Oost-Vlaming zich heel snel, waarna het vliegwiel De Slimste Mens Ter Wereld hem ook bekendheid opleverde bij volwassenen, die weten wat gekocht voor de verjaardag van hun kind: Operatie T.O.I.L.E.T., het kinderboek dat hij lanceerde. ‘Ik lees puur ter ontspanning’, zegt Timon, ‘vooral detectives. Als kind was ik gek op de boeken van Erwin Claes. Het Maltacomplot en Code F242 las ik zodanig graag dat ik Erwin een mail stuurde om hem te bedanken. Ik bezocht hem ook op de boekenbeurs. Hij kan je heel makkelijk meeslepen naar een andere wereld.’
Type
‘Tot het vijfde middelbaar was ik verslaafd aan lezen. Op de trein naar school, op familiefeesten, op de speelplaats… Ik was niet altijd de meest sociale. De leesmicrobe kreeg ik cadeau van mijn zus. Zij heeft me overigens leren lezen en schrijven. Zelf las ze heel veel, en wellicht zocht ze gewoon een medestander, aangezien haar twee oudere broers vooral met stokken in de tuin vochten. (lacht) Marc de Bel, de hele Dolfijnkind-reeks van Patrick Lagrou, de Harry Potter-reeks, strips van Kiekeboe… Ik nam ook deel aan de Kinder- en Jeugdjury (nu de Leesjury, red.) en wilde zelf schrijver worden. Mijn Word-document van De kronieken van de demonen heeft mijn grootmoeder in een copycenter in tienvoud laten drukken. (lacht) Uiteraard geschreven in mijn lievelingslettertype: Minion Pro!’
“Ik nam deel aan de Kinder- en Jeugdjury en wilde zelf schrijver worden. Mijn Word-document van 'De kronieken van de demonen' heeft mijn grootmoeder in een copycenter in tienvoud laten drukken.”
‘Ik was helemaal verslingerd aan lettertypes en beschouw Precies mijn type van Simon Garfield als een van mijn favoriete boeken.’ Daarin belicht Garfield de rijke geschiedenis van lettertypes, legt de subtiele verschillen in gevoelswaarde uit, gaat terug naar de tijd van Gutenberg en spoelt door naar het Gotham-font van Barack Obama. Een boek over lettertypes lijkt gedoemd voor de ramsj, maar Garfield verkocht alleen in Groot-Brittannië al meer dan honderdduizend exemplaren van het boek. Dat belandde dus ook in Lochristi, op de kamer van Timon, die van zijn vader - een belezen bioloog die sinds de scheiding van Timons moeder in Brussel woont - nieuwe lettertypes kreeg doorgestuurd: En? ken je deze al? ‘Garfield schrijft ook over de nieuwe fonts die Steve Jobs met Apple introduceerde, legt uit waarom Comic sans ms een meme werd en ik begrijp sindsdien ook beter waarom ik van cooper black houd.’
‘Op de middelbare school behield ik de liefde voor het lezen. Zelfs de verhalen die we kregen voorgeschoteld in de Griekse les vond ik spannend en avontuurlijk. De Odyssee (van Homeros) gaat best snel hoor. Lezen had op de middelbare school geen imagoprobleem, maar omdat je voor de taalvakken boeken moést lezen, stond dat “moeten” het plezier wat in de weg. Het staat voor velen voor een taak, niet voor ontspanning. Zelf ben ik afgehaakt toen ik YouTube echt ontdekte en video’s begon te maken. Ik moet bekennen dat ik nu nog zelden aan lezen toekom.’
“Lezen had op de middelbare school geen imagoprobleem, maar het “moeten” stond het plezier wat in de weg. Het staat voor velen voor een taak, niet voor ontspanning. Zelf ben ik afgehaakt toen ik YouTube echt ontdekte en video’s begon te maken.”
T.O.I.L.E.T.
‘Het is slecht gesteld met mijn aandachtsspanne. Ik consumeer content vaak op dubbele snelheid. Altijd kijk ik naar video’s of ben ik zelf video’s aan het bewerken. Alles moet snel gaan: de beelden, de moppen, alles. Het lukt me gewoon niet meer om een boek te lezen. Ik ben te zeer beïnvloed door de online wereld. Toch wilde ik een kinderboek op de markt brengen. Enerzijds uit een soort jeugdsentiment. Anderzijds om jongeren toch aan het lezen te krijgen. Mijn jonge broer van twaalf jaar heeft veel moeite met lezen. Dat is niet zijn schuld. Het is eigen aan zijn generatie. En net voor die generatie maak ik online video’s, dus toen de vraag van de uitgeverij kwam om een boek uit te brengen, leek me dat een goed idee.’
Na de eerste meeting met de uitgever schreef ik op weg naar huis al de eerste twee hoofdstukken, die quasi onveranderd zijn opgenomen in het boek. Het zijn gewoon twee compleet andere werelden - offline en online -, maar ik moet toegeven dat het schrijven van het boek me weer goesting geeft om het lezen een nieuwe kans te geven. Soms is het zalig zonder wifi of zonder scherm. Lezen vraagt meer energie, het is ook heel erg traag, maar daardoor ook rustgevend. Niet dat ik plots twee boeken per maand ga lezen, maar er is hoop: ik ga er opnieuw aan beginnen.’
REEKS: Leeswereld
‘Lezen is denken met andermans hoofd’, zei Schopenhauer. Maar wat zoeken we in dat andere hoofd? Is het rust, verstrooiing, kennis? Dit is Leeswereld, een interviewreeks van Matthias M.R. Declercq over de rol van lezen, over schoonheid, over taal.
