Voorleespapa Jeroen Meus: 'Avonturen herbeleven'
‘Mijn voornaamste bezigheid als vader is herinneringen installeren bij mijn zoon’, zegt Jeroen Meus. ‘Ik wil dat Georges later kan terugvallen op een warm gevoel over thuis, dat hij vindt dat het eten, de muziek én de voorleesmomenten er goed waren.’
door Katrien Steyaert
‘De heks voelt aan de vinger van Hans om te zien of hij al vet genoeg is om op te eten. De wolf slokt oma op, maar een jager snijdt zijn buik weer open. Dat is toch de grootste horror die je je kunt inbeelden’, lacht Jeroen Meus (39). ‘Toen Georges drie was, ben ik in een onbezonnen bui sprookjes beginnen voorlezen. Ik had zin in echte verhalen – tot dan verzon ik veel zelf en moest ik strips voorlezen – maar ik kreeg dus rap door hoe gruwelijk sprookjes eigenlijk zijn. Mijn zoon vond ze vooral raar.’
‘Ondertussen is Georges vijf en ben ik De GVR van Roald Dahl aan het voorlezen. Akkoord, dat is ook best griezelig, maar ik zorg ervoor dat ik de tekst niet zomaar aflees. Ik pak het vertellend en met veel humor aan zodat de inhoud van het boek grotesker wordt en dus beter te verteren valt. Ik vind het wel tof om me op die manier een beetje dichterlijke vrijheid toe te eigenen. Ik leg Georges ook veel uit. Een minimum aan empathie met een vijfjarige moet je wel hebben.’
Bulgaren smaken naar yoghurt
‘Als ik eerlijk ben, is het natuurlijk puur egoïsme. Ik lees De GVR voor omdat ik het zélf heerlijk vind om dat te mogen herbeleven. Net zoals de meesten van mijn generatie heb ik in mijn jeugd de boeken van Roald Dahl verslonden – wie dat niet deed, heeft echt iets gemist. Ik kon mijn geluk niet op toen ik tien jaar geleden voor mijn programma Plat Préféré mocht gaan rondkijken in zijn schrijvershut. Ik werd toen redelijk close met Dahls vrouw, dus het is nu extra plezant om weer onder te duiken in zijn boeken.’
‘Ik had kunnen starten met Sjakie en de chocoladefabriek of Daantje, de wereldkampioen, die zijn toegankelijker dan De GVR. Maar goed, ik wilde per se dit boek en het gaat er wel in bij Georges. Hij vindt het griezelig en plezant. Als Dahl schrijft dat reuzen geen Bulgaren eten omdat die smaken naar yoghurt, dat is toch tophumor? ‘Duitsers zijn het lekkerst, vooral die uit Hamburg’, dat vind ik te grappig. Ik merk dat het ook voortleeft in mijn zoon. Dan vraagt hij overdag opeens: ‘Papa, hoe heet die grote reus met zijn vieze tanden nu weer?’ Hij bedoelt natuurlijk Bloedbottelaar. En zo vormt het voorlezen vaak inspiratie voor ons spel van de dag.’
Klassieke rolverdeling
Vlak voor hij gaat slapen, verliest Georges gemakkelijk zijn concentratie. Terwijl ik voorlees, is hij regelmatig op zijn bed aan het springen. Maar ik maak het zo gezellig mogelijk in mijn leesstoel met lampadaireke en soms komt hij dan toch bij mij liggen. Dat vind ik zalige vader-zoon-momenten, zeker omdat ik vaak het onderspit moet delven op dat vlak. Moeders en zonen hebben nu eenmaal een extra intieme band. Ik heb er ook geen problemen mee dat mijn vrouw bijvoorbeeld het volledige slaapritueel op zich neemt: in bad, tanden poetsen, naar toilet, pyjama aan. Maar voorlezen is mijn taak. Ik heb niet graag dat Stéphanie in mijn boek verdergaat. Zo klassiek is onze rolverdeling wel.’
‘Mijn ouders hebben me allebei voorgelezen, en ik ben dankbaar voor wat ik daardoor allemaal meegekregen heb: taal, geschiedenis, cultuur. Als we in het weekend bij mijn vader waren, nam hij echt de tijd om voor te lezen. Hij deed dat fantastisch, nog altijd eigenlijk. Hij leest voor aan al zijn kleinkinderen, zelfs aan zij die al in het eerste middelbaar zitten. Mijn mama – oma Annie voor Georges – leest ook veel voor als ze komt babysitten. Ze doet dat niet slecht, al durf ik dat van mezelf ook zeggen. Ik zal niet rap opscheppen dat ik iets goed kan, maar als ik voorlees, luistert Georges echt. Soms is hij zelfs helemaal in de ban van het verhaal.’
Liefde
‘Mijn voornaamste bezigheid als vader is herinneringen installeren bij mijn zoon. Ik wil dat hij daar later op kan terugvallen, bijvoorbeeld in moeilijke momenten. Dat hij zich herinnert dat het thuis lekker rook, dat het eten én de muziek er goed waren, dat de vele voorleesmomenten plezant waren. Weet je, je kunt met een kind meedraaien in de ratrace, maar je kunt er ook echt mee samenleven en het dingen proberen meegeven. Eén daarvan is voor mij de liefde voor Dahl en voor boeken.’
‘Ik moet toegeven dat ik na een overvolle dag soms moegestreden thuiskom en met lange tanden toezeg om voor te lezen. Maar eens ik vertrokken ben, ben ik meestal niet meer te stoppen. Dan vraagt mijn vrouw achteraf verbaasd: ‘Ben je nu pas klaar? Georges moest al lang slapen.’ Het zal er niet op verbeteren als ik de boeken van Jan Terlouw en Paul Biegel begin voor te lezen. Ik kan al bijna niet meer wachten om die avonturen zelf nog eens mee te maken.’
Voorleestip van Jeroen
Titel: De GVR
Auteur: Roald Dahl
Illustrator: Quentin Blake
Uitgever: Uitgeverij De Fontein Jeugd
Publicatiedatum:
Aantal pagina's: 206 p. : ill.
Leeftijd: Vanaf 9-11 jaar
De Grote Vriendelijke Reus plukt Sofie uit bed en neemt haar mee. In zijn eigenaardige taaltje vertelt hij haar over de kwaadaardige andere reuzen. Samen bedenken ze een plan, zodat alle kinderen weer rustig kunnen slapen.
Deel dit artikel: