Voorleesbuddy Alyssa Thalheim brengt boeken naar de crèche
‘Word jij mijn voorleesbuddy?’ Dat is de slogan die centraal stond tijdens Voorleesweek 2023. Want wat zijn we zonder de vele ouders, leerkrachten, kinderbegeleiders, vrijwilligers en vrienden die hun liefde voor het lezen delen? In deze reeks vertellen enkele buddy’s over hun drijfveren, de mooie verhalen die ze tegenkomen en de sterke band die voorlezen smeedt. Deze aflevering: Alyssa Thalheim, die gaat voorlezen in de babybib in Schaarbeek.
door Maya Toebat
Toen Alyssa Thalheim een jaar geleden naar Schaarbeek verhuisde, zag ze de affiche ‘Voorlezers gezocht’ bij Bibliotheek Sophia. De oproep trok haar aandacht, want een voorlezer dat is ze wel. Toch duurde het enkele maanden voordat ze naar de bib belde. In een overgang tussen twee jobs kwam er namelijk tijd vrij, die ze wou invullen door bij te dragen aan lokale initiatieven. ‘Ik hoopte dat ik me meer verbonden zou voelen met Schaarbeek door me in te zetten als voorlezer in de bib’, vertelt ze. ‘Maar toen ik belde, bleek dat er al genoeg vrijwilligers zich hadden aangemeld.’
Toeval was dat Bib Sophia net op dat moment een nieuw project op poten aan het zetten was, waarbij het vrijwilligers zou laten voorlezen in de crèches in Schaarbeek. Dat project ligt in lijn met verschillende initiatieven waarmee Bib Sophia inzet op de allerjongsten, zoals ook de babybib (kleine bibliotheken in de kinderdagverblijven, waarvan de eerste opende in kinderdagverblijf Ukkepuk in februari, red.). ‘In de hectiek van de dag vinden de crèchebegeleiders moeilijk tijd om voor te lezen’, legt Alyssa uit. ‘Ze zijn continu bezig met praktische taken, zeker als een medebegeleider ziek is. Daarom leek het de bib een goed idee om voorleesmomenten aan te bieden met externe vrijwilligers.’
150 luisteraars
Sinds januari brengen acht vrijwilligers een bezoek aan negen crèches. Zo lezen zij elke week aan 150 baby’s en peuters voor. Alyssa ging al een tiental keren naar kinderdagverblijven Ukkepuk en Zandmannetjes, afwisselend bij de baby’s en peuters. ‘Dat zijn voorleessessies van telkens een uur. Eerst lees ik een verhaal voor met een kamishibai. Daarna open ik de boekendoos die ik meebreng en laat ik de kinderen zelf een boek kiezen. Ik zorg dat alle kinderen, ook zij die minder graag lezen, een boek vasthebben en laat hen daarin bladeren, onder begeleiding van de begeleiders en mezelf. Je ziet dat dat nut heeft, want sommige kinderen nemen meteen een boek vast, maar anderen kijken ernaar alsof ze nog nooit een boek gezien hebben. Ook de begeleiders appreciëren ons bezoek. Een van hen reageerde onlangs dat ze geïnspireerd is om zelf meer voor te lezen in het kinderdagverblijf. In de chaos lijkt het soms dat er geen ruimte is om voor te lezen, maar ze zag, denk ik, dat de kinderen na het voorleesmoment minder druk waren dan toen ik binnenkwam.’
“Ook de begeleiders appreciëren ons bezoek. Een van hen reageerde onlangs dat ze geïnspireerd is om zelf meer voor te lezen in het kinderdagverblijf.”
Voorlezer in hart en nieren
Lezen en voorlezen zijn altijd deel geweest van Alyssa’s leven. Haar doel is om elk jaar 25 boeken te lezen en die liefde gaat al ver terug. ‘Thuis werd er af en toe voorgelezen,’ vertelt ze, ‘maar mijn ouders moedigden mij vooral ook aan om zelf te lezen omdat het een manier was om de verschillende talen die we spraken onder de knie te krijgen. Met mijn moeder sprak ik namelijk Engels, met mijn vader Duits en op school Nederlands. Als kind vond ik het lastig om die talen uit elkaar te houden en lezen heeft me daarbij geholpen. Al sprekend vermeng je talen sneller dan wanneer je leest wat er in die ene taal geschreven staat.’
“Met mijn moeder sprak ik Engels, met mijn vader Duits en op school Nederlands. Als kind vond ik het lastig om die talen uit elkaar te houden en lezen heeft me daarbij geholpen.”
Al snel begon ze ook voor te lezen aan haar broer, die 5 jaar jonger is. ‘We deelden een slaapkamer en er bestond toen nog minder elektronica om ons bezig te houden, dus lezen was ons entertainment. Ik vond het ook gewoon geweldig om voor te lezen. Dan leefde ik me volledig in het verhaal in met stemmetjes. Ook aan mijn babysitkinderen las, én lees, ik zo theatraal mogelijk voor. Dat helpt om hen mee te trekken in het verhaal.’
It takes a village to raise a child
Ondertussen is Alyssa begonnen met haar nieuwe job als leefgroepbegeleider, maar ze hoopt nog genoeg tijd te hebben om te gaan voorlezen. ‘Ik werk vooral ‘s avonds, waardoor ik af en toe een voormiddag naar een crèche kan gaan. Gelukkig, want ik zou de omgang met de jonge, nieuwsgierige peuters heel erg missen. Bovendien vind ik het belangrijk om als vrijwilliger te kunnen bijdragen aan hun leesontwikkeling. Ik las onlangs in een studie van de universiteit van Ohio dat kinderen die in hun eerste vijf levensjaren één boek per dag voorgelezen krijgen een enorme voorsprong hebben in hun woordenschat.’
‘Als ik later kinderen heb, zou ik het ook fijn vinden als er voorgelezen wordt in de crèche, zodat die rol niet alleen bij de ouders ligt. Niet in elke familie is immers het mogelijk om voor te lezen, denk maar aan alleenstaande ouders of mensen die twee jobs combineren. Daardoor is het zo belangrijk dat er hulp van alle kanten komt. Ik geloof sterk in het concept “it takes a village to raise a child”: we moeten samen een omgeving creëren waar elk kind de kans krijgt om in aanraking te komen met boeken. En ik wil daaraan bijdragen.’
Deel dit artikel: