In het atelier van Mark Borgions

'Misschien was dit atelier voorbestemd voor mij, want in de mozaïekvloer staat 'Edmond Jaspers'. Hij had hier ooit een kruidenierswinkel en mocht als eerste in ’t stad likeur verkopen. Ik drink zelf graag eens iets, maar vooral: ik ben de zoon van supermarkt-eigenaars. Daar ligt ook de kiem van wat ik nu doe. Mijn ouders werkten constant in de zaak, maar ik vond het prima om me alleen bezig te houden. Ik was niet per se sociaal, en in onze living boven de winkel schipperde ik graag tussen de tafel – waaraan ik tekende op het bestelpapier dat mijn ouders niet meer nodig hadden – en de tv – waarop ik vooral tekenfilms keek.'

© Michiel Devijver | Iedereen Leest

'Op mijn bureau staat nog altijd mijn Great Mazinger (naar het Japanse tekenfilmpersonage, red.) omdat hij iets ontwapenend plomp heeft, vind ik. Tussen mijn potloden zit dan weer een Evil Dead-figuurtje. Ik ben een grote horrorfan omdat die films vaak heel creatief zijn en zichzelf niet te ernstig nemen. Maar ik vind makers als Wes Anderson ook fantastisch. Zijn vlakke tableaus vallen erg op en staan toch de vertelling niet in de weg. Ik laat me er graag door inspireren, zonder natuurlijk te kopiëren. Dat zeg ik ook tegen de kunststudenten aan wie ik soms lesgeef: zorg dat je tot iets komt dat echt van jou is.'

'Ik heb er lang aan moeten bouwen, maar ik denk dat ik nu een signatuur heb. Mijn illustraties voor een Heerlijk Hoorspel zijn natuurlijk kindvriendelijker dan mijn strakkere galeriewerk, maar allemaal hebben ze een fifties- of sixtiesgehalte. Mijn helden zijn niet toevallig mensen als Saul Bass en Paul Rand, net als ik opgeleid als grafisch vormgevers, maar werkend met een heel illustratieve insteek. Nog een constante is het feit dat ik – op een paar eerste schetsen na – alles digitaal uitwerk, maar daarbij de perfectie van pixels afbreek. Een vectorlijn is haarscherp, maar ik leg daar een onscherpe, imperfecte kopie bovenop.'

'Door de jaren heen word ik ruwer en ruwer in mijn grains. Dat zijn lagen die ik aanbreng in Painter, een soort Photoshop waarmee je een analoog papier- en penseelgevoel benadert. Ik heb er wat mee moeten experimenteren, maar ondertussen weet ik goed door welke Painter-procédés ik mijn illustraties moet jagen om het karaktervolle van de Gouden Boekjes te bekomen. Want dat is mijn referentie: die legendarische Amerikaanse kinderboekenserie. Ik heb ze lang intensief verzameld. Dan kocht ik voor 20 dollar de hele zolder van iemand op en ontdekte ik daarin prachtexemplaren. Als ik meer tijd had, zou ik er elke dag in kijken.'

'De voorbije acht maanden had ik vaak amper tijd om een boterham binnen te steken tussen het begin van mijn werkdag om 7u30 en het einde rond middernacht. Maar ik wilde geen 'nee' zeggen tegen internationale superklanten als Wizards of the Coast. Zij maken fantasy-ruilkaarten en lieten mij meewerken aan een nieuwe game voor kinderen. Ik had ook een opdracht voor Fortnite dankzij een ex-Disney-baas die mijn werk in mijn galerie in L.A. had gezien. Door redenen buiten mij om is de opdracht uiteindelijk halfweg afgebroken. Lastig, maar er zit nu weer meer in mijn portfolio. Genoeg afwisseling is de sleutel tot content blijven.'

'Omdat ik veel doe voor een Amerikaanse non-profitorganisatie blijf ik graag op de hoogte van de current affairs door CNN op te zetten terwijl ik werk. 's Namiddags luister ik meer naar platen. Als Warp of Modern Love, mijn favoriete elektronica-labels, iets uitbrengen, koop ik het instant. Was ik maar even actief op sportvlak… Ik probeer wel een keer per week te zwemmen, maar mijn koersfiets staat hier met platte banden sinds ik er eens hard mee gevallen ben. Nu ben ik genetisch gezien een stijve hark – als achtjarige kon ik al niet met mijn vingers bij mijn tenen – maar bewegen blijft belangrijk, zeker met mijn zittend beroep.'

'In mijn atelier babysit ik vaak op onze kat, want anders gaat ze jengelen aan de deur van mijn vrouws praktijk. Zij is psycholoog-therapeut, wat maakt dat we in ons gezin altijd praten als er iets niet goed zit bij iemand. We eten ook graag samen, ik staak er ’s avonds met plezier mijn werk voor. Het kan wel zijn dat ik daarna herbegin. Het is misschien niet ideaal dat mijn ontspanning mijn inspanning is: als ik wil relaxen maak ik nog het liefst tekeningetjes, maar dat is anders dan voor een opdracht. Zo is mijn eigen Instagram-reeks #twocolorcharacter een plezante vingeroefening waarmee ik graag mijn dag begin.'

'Ik blijf studeren op wat nog niet helemaal goed zit. Zo kan mijn graad van herkenbaarheid, als ik echte mensen teken, beter. Ik waak er wel over dat ik niet, zoals sommige naïeve tekenaars, gaandeweg zoveel nuances aan mijn werk toevoeg dat ik mijn directheid verlies. Straffe collega’s als Chris Haughton of onze eigen Leo Timmers trappen niet in die val. Vroeger liet ik me ook soms inspireren door de pure tekeningetjes van mijn kinderen, eentje hangt nog altijd naast mijn computer. Mijn zoon en dochter zijn nu 20 en 22, maar ik leg hen nog altijd werk voor. Ze blijven mijn beste stresstest, ik vertrouw hun mening heel hard.'

'Discussiëren vind ik niet per se aangenaam, maar wel belangrijk. Stel dat een opdrachtgever zegt dat de expressie van een personage verzuipt in de details van het decor, dan vind ik dat een communicatief argument waarmee ik rekening moet houden omdat het mijn werk beter maakt. Ik word alleen opstandig als mensen aanpassingen vragen puur op basis van hun smaak. Als je kiest voor mijn esthetiek, moet je me daar vrij in laten, dan kom ik ook tot het beste resultaat. Voor het beeld van Jeugdboekenmaand 2022 kreeg ik bijvoorbeeld alle vertrouwen, waardoor ik automatisch meer moeite ging doen om dat te eerbiedigen.'

'Ik voel me nooit als een schilder voor een leeg doek, want er is altijd een context waarin ik aan de slag kan. Zo hadden we onlangs met het Heerlijke Hoorspel-team een kickoff-weekend waar we ons achttiende verhaal hebben gekozen en ontleed. Het blijft heel plezant dat ik daarvan de visuele vertaling mag maken, ik ben ook meer een beeldenverteller dan een creator, en toch droom ik van een eigen kinderboek. Ik heb vage plannen, maar word ook nerveus als ik eraan denk. Hopelijk kan ik die onzekerheid op een dag overwinnen, want er is toch die drang: iets van a tot z zelf maken dat creatief echt iets betekent.'