De voorleesboekenkast van Joris Hessels
In de reeks 'De voorleesboekenkast' gaan we op bezoek bij enthousiaste voorlezers en hun kinderen. Wat zijn hun favoriete voorleesboeken? Hoe ziet hun voorleesritueel eruit? In deze aflevering duiken wij in de voorleesboekenkast van televisiemaker Joris Hessels en de kinderen in zijn nieuw samengesteld gezin: Néron (2 jaar), Oscar (9 jaar), Mona (9 jaar) en Nand (11 jaar).
door Katrien Elen
'Voor de geboorte van Oscar (Joris' oudste zoon uit zijn vorig huwelijk) keek ik er al naar uit om te kunnen voorlezen. Het was één van de weinige dingen over het vaderschap waarvan ik zeker wist dat ik er aan zou hechten. En toen mijn huidige vriendin Evelien twee jaar geleden zwanger bleek van Néron, dacht ik stiekem: 'Yes, dan kan ik de voorleesboeken opnieuw bovenhalen'.'
'Op dit moment lees ik enkel nog voor aan Néron. Zijn aandachtsspanne is uiteraard nog beperkt. Meestal is het voorlezen dus beperkt tot voorwerpen en personages aanwijzen en daar iets bij vertellen. Ik zou wel een kindje lusten van Sylviane Donnio en Over een mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft van Werner Holzwarth zijn nu populair. De drie oudsten kunnen al vlot zelf lezen en doen dat eigenlijk ook het liefst. Zeker bij Nand is mijn rol beperkt tot het geven van boekentips, van David Walliams tot Thea Beckman. Oscar en Mona lees ik heel af en toe nog voor. Zo vonden ze het, toen ik onlangs een dikke verhalenbundel van Roald Dahl mee had, eigenlijk wel gezellig om nog eens samen met een boek in het grote bed te kruipen.'
Bonding
'Net na mijn scheiding woonde ik een tijd alleen met Oscar. Hij was om de week bij mij. Voorlezen en samen naar de bib gaan was mijn manier om met hem te 'bonden'. Als dat nu nog eens gebeurt, dan stemt me dat meteen nostalgisch naar ons dagelijks voorleesritueel van vroeger. Vorige week hebben we bijvoorbeeld nog samen gelezen in het filosofische De jongen, de mol, de vos en het paard van Charlie Mackesy. Dat poëtische verhaal vormde een subtiele aanleiding om het met hem eens over vriendschap te hebben. Dat werkt voor mij veel beter dan expliciet te zeggen: 'En nu gaan we eens babbelen hé'. Het gevaar bestaat dat hij dan op een dag zal zeggen: 'Ik zit niet in één van je programma’s'.'
'Dat vader-zoon ritueel doet me ook denken aan mijn eigen kindertijd. Het voorlezen heb ik van mijn vader - een leerkracht in hart en nieren - meegekregen. Ik heb de beste herinneringen aan onze jaarlijkse kampeervakanties. Mijn vader verzorgde de kinderanimatie op de camping. Iedere dag deed hij om kwart voor zes met zijn blokfluit en in een lang kleed de ronde van de camping. Zoals de rattenvanger van Hamelen verzamelde hij alle kinderen voor een bedverhaal. Een prachtig ritueel.'
“Net na mijn scheiding woonde ik een tijd alleen met Oscar. Hij was om de week bij mij. Voorlezen en samen naar de bib gaan was mijn manier om met hem te 'bonden'.”
Rust
'Mijn leven is heel jachtig. Ik krijg veel prikkels en moet me voortdurend haasten om de kinderen op tijd op te pikken van de crèche of op school. Tijdens het voorlezen kan ik samen landen met de kinderen, op een rustige manier. Zij voelen dat ook. Dat maakt dat het een enorm troostend ritueel is. Ook zelf lezen is voor mijn kinderen een moment om in hun cocon te kruipen en even te vluchten voor de drukte hier in huis. Tijdens het lezen kunnen ze even alleen zijn met zichzelf. Ik heb dat ook. Met een boek in bed kruipen is het enige waarvan ik echt tot rust kom.'
Zelf kiezen
'Via verhalen en boeken leer ik mijn kinderen beter kennen. Dankzij hun reacties weet ik wat hen raakt en van welke humor ze houden. De smaak van de jongste is nog heel primair. Hij vindt het leuk als ik mijn stem vervorm. Mona heeft het voor ontroerende verhalen. En terwijl Oscar uit nostalgie snel wegdroomt bij een verhaal, heeft Nand een voorkeur voor meer avontuurlijke boeken.'
'De kinderen mogen alles lezen van mij. In de bib maken ze zelf hun keuze. Daar zitten wel eens bedenkelijke boeken bij, maar ik ben al tevreden dat ze lezen en leg hen niet te veel restricties op. Wel let ik erop dat ze geen te moeilijke boeken kiezen. Dat doe ik ook in de pop-up schoolbib die ik iedere twee weken beman. Voor de motivatie is het heel belangrijk dat elk kind met boeken van het juiste niveau naar huis gaat.'
“Via verhalen en boeken leer ik mijn kinderen beter kennen. Dankzij hun reacties weet ik wat hen raakt en van welke humor ze houden.”
Diepte zoeken
'Vier-vijf jaar, dat vind ik de leukste leeftijd om voor te lezen. Dan kunnen kinderen zich al wat langer concentreren en kan je een echt verhaal vertellen. Het piratenmaal van Jonny Duddle heb ik in die periode veel voorgelezen, net als De gruffalo van Julia Donaldson en De krijtjes staken van Oliver Jeffers. Ik hou van verhalen met een mix van humor en melancholie. De plot en de grappen mogen ook niet te braaf zijn. De gruffalo is op dat vlak misschien niet zo origineel, maar dat boek springt er dan weer uit dankzij de rijmtaal.'
'Bij de prentenboeken hou ik van eigenzinnige tekeningen, zoals de illustraties van Carll Cneut in Het geheim van de keel van de nachtegaal. Je moet kinderen daarin niet onderschatten. Ze kunnen meer aan dan de tekenstijl van Anton Pieck of Studio 100. Als ik voel dat mijn kinderen niet meteen de schoonheid zien van een illustratie, dan begeleid ik hen daarin. Ik wil dat mijn kinderen diepte zoeken en niet alleen kiezen voor snelle, gemakkelijke voldoening. Dat vraagt meer inspanningen van mijn kant, niet iedere avond heb ik daar de energie voor, maar ik stimuleer dat graag. Dankzij mijn eigen opvoeding - met veel film en theater - weet ik immers wat de waarde daarvan is.'
“Ik wil dat mijn kinderen diepte zoeken en niet alleen kiezen voor snelle, gemakkelijke voldoening. Dat vraagt meer inspanningen van mijn kant, niet iedere avond heb ik daar de energie voor, maar ik stimuleer dat graag.”
Het genot van boeken kopen
'Boeken kopen doe ik nog maar een paar jaar. Ik ben zelf opgegroeid in de bib. We hadden het thuis immers niet breed en zo kon ik toch veel lezen. Ik kom nog steeds heel graag in De Krook in Gent of in de lokale bib in Gentbrugge. Maar ondertussen heb ik het genot ontdekt van boeken in huis te hebben. Sinds ik geld verdien loop ik nooit meer een boekenwinkel buiten zonder iets te kopen. Er staan hier dus veel meer boeken dan ik ooit kan lezen. De zoektocht in de boekhandel - voor de kinderen kom ik graag in Het paard van Troje - is onderdeel van het leesplezier. Ik laat me heel erg leiden door de cover. Covers die met zorg zijn gemaakt, hebben een stapje voor bij mij. Helaas komen mijn kinderen vaak met lelijke covers aandraven. Dat is typisch zeker? Als ze zelf kleren mogen kiezen, pikken ze er ook altijd de meest schreeuwerige items ooit uit.'
De kleine prins
'Persoonlijk heb ik de afgelopen jaren wel wat minder gelezen. De kinderen waren klein en de nachten onderbroken, bovendien werk ik heel hard en wil ik professioneel mee zijn met het fictie-aanbod op televisie. Ik ben ook een slechte slaper. Aan het einde van de dag was ik vaak gewoon te moe om nog een boek open te slaan. Ironisch genoeg helpt lezen me om te ontspannen en beter te slapen. Dus ondertussen ben ik terug aan het lezen geslagen.'
'Ik haal enorm veel inspiratie uit boeken: hoe iets is verteld, hoe de spanning is opgebouwd en ook intellectueel geeft een boek me vaak input voor mijn werk. Zo sluit De meeste mensen deugen van Rutger Bregman heel nauw aan bij mijn levensfilosofie. Maar De kleine prins van Antoine de Saint-Exupéry blijft wel de ultieme leidraad bij mijn leven. Mijn vader las het me voor als kind. Ik voel me sindsdien een beetje de kleine prins die nieuwsgierig en verwonderd in het leven staat. Die ingesteldheid is wat mij gaande houdt.'
Vijf tips
- De ridder die niet slapen wilde van Randall Casaer: 'De illustraties zijn wat 'vuiler' en zeker niet doorsnee voor een kinderboek. Zo heb ik het graag.'
- De kleine prins van Antoine de Saint-Exupéry: 'Dit is echt mijn boek. De kleine prins, dat ben ik.'
- De jongen, de mol, de vos en het paard van Charlie Mackesy: 'Een filosofisch boek dat hier de aanleiding vormde voor mooie gesprekken.'
- Lampje van Annette Schaap: 'Dit boek kreeg ik aangeraden van een vriendin. Ik lees ook kinderboeken voor mijn eigen plezier. Dit was er zo eentje. Gewoonweg prachtig!'
- Brieven aan Doornroosje van Toon Tellegen: 'Een romantische ode aan de twijfelende mens. Zo mooi!'
Deel dit artikel: